Welkom bij De Watertrappelaar

Een blog van Theo Ruyter (1944), dat in 2016 begon in Paramaribo onder een geuzennaam (De Luchtvluchteling), twee jaar later meeverhuisde naar Bonaire en het afgelopen half jaar op wonderbaarlijke wijze zijn koers – Zuid-Spanje – wijzigde om te stranden in het Europees centrum van het Koninkrijk der Nederlanden.

Meest recente publicaties

  • Schijt aan de wereld

    In 2005 had ik het helemaal gehad met de Nederlandse hulpindustrie en schreef ik een Vlugschrift met de titel Requiem voor de Hulp. Ontwikkelingshulp was voor ‘rechts’  nog altijd een doekje voor het bloeden, vond ik, terwijl de meer pretentieuze  ontwikkelingssamenwerking (OS) voor ‘links’ een abstractie was geworden die kant noch wal raakte.   Tien jaar…

    Klik hier om verder te lezen..

  • Psst 23.3

    Wintertuinplein, 11 november 2023  Psst…Lina, Wordt het geen tijd dat wij samen de wijde wereld gaan ontdekken? Al dat binnen zitten. Nou ja, zitten. Liggen, zul je bedoelen. Maar dat is helemáál oersaai. Dus des te meer reden om de hort op te gaan. Gewoon tussen de buien door, ook dat went. Wachten op de…

    Klik hier om verder te lezen..

  • Psst 23.2

    Wintertuinplein, 29 oktober 2023 Psst…Lina,  Heb je het in de gaten gehad, vanmorgen? Dat het zo stil bleef in huis, terwijl jij allang wakker was en rammelde van de honger! Ik hoop dat je je geduld hebt kunnen bewaren en weer sterretjes bent gaan tellen op het plafond. Het zal wel vaker voorkomen dat je…

    Klik hier om verder te lezen..

  • Potpourri

    Zelden heb ik me zo bekocht gevoeld als eind september, toen op het scherm in de Haarlemse filmschuur de aftiteling verscheen van Sweet Dreams. Waar had ik dit aan verdiend? Was het echt de zelfde film als wat filmkrant die maand op zijn omslag had staan: de openingsfilm van het 43ste Nederlands Film Festival in…

    Klik hier om verder te lezen..

  • Psst 23.1

    Wintertuinplein, 7 oktober 2023 Psst…Lina, Je bent er nog maar net en ik mis je al! Voor jou zal voorlopig elk verblijf in de buitenlucht wel een wereldreis op zich zijn. Maar voor mij zijn we zo goed als buren. Alleen het Spaarne scheidt jouw huis en jouw buurt van de mijne en dankzij de…

    Klik hier om verder te lezen..

  • Last in Leiden

    Het was een doodgewone afspraak, in het ziekenhuis. Hoe vaak had ik dat de afgelopen jaren niet meegemaakt? In Paramaribo al vóór de coronaperikelen, later op Bonaire en sinds het afgelopen jaar hier in Nederland. Haarlem, Alkmaar en deze keer, voor het eerst, het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC), afdeling oogheelkunde.  Een nogal vroeg tijdstip…

    Klik hier om verder te lezen..

Abonneren op nieuwe publicaties?

Een vraag of suggestie?