Huh? Earth overshoot… Hoe bedoel u?

Het zou een mooie quizvraag zijn, want je moet wel een beetje van gisteren zijn om te weten waar dat op slaat en bij mijn weten heeft in ons taalgebied nog niemand er een goede vertaling voor bedacht. Des te opmerkelijker is het dat de Surinaamse katholieke bisschop Karel Choenni ermee voor de dag kwam in zijn kerstboodschap. Dat was sowieso een boodschap die in de media uitstak boven vergelijkbare verhalen van staatshoofden en andere lieden die terugblikten op het afgelopen jaar.

Choenni was er, nog geen jaar na zijn benoeming als bisschop, duidelijk op uit eens een aantal zaken bij de naam te noemen in plaats van de gebruikelijke clichés te bezigen en consequent allerlei kolen en geiten te sparen. Hij had als kapstok voor zijn verhaal gekozen dat de mensheid zich steeds weer in de schulden steekt. En dan is earth overshoot een rake manier om te wijzen op het feit dat we gezamenlijk al  meer dan dertig jaar bezig zijn een ecologische schuld op te bouwen ten opzichte van de generaties na ons.

Elk jaar wordt namelijk berekend op welke datum we de grondstoffen en andere hulpbronnen van de Aarde die ons dat jaar ter beschikking staan hebben verbruikt. De zo genoemde Earth Overshoot Day. In 1984 was die datum 9 december en dit jaar (2016) was die al opgeschoven tot 8 augustus. Met andere woorden: de afgelopen vier maanden hebben we op de pof geleefd ofwel ingeteerd op onze voorraden in plaats van die tenminste op peil te houden.

Nergens ben ik in Nederlandse of Belgische media de afgelopen dagen een bericht of analyse tegengekomen die daarop wees. Integendeel, in beide landen werd tevreden vastgesteld dat sprake was van economisch herstel en werd ‘groei’ weer uit de oude doos gehaald als medicijn voor alle kwalen.

Zeker, er werd vaak en veel gesomberd over de islam en het internationaal terrorisme als bedreigingen van de rust  in West-Europa, te meer omdat populisten in de politiek met een hang naar het verleden daar dankbaar gebruik van maken. Maar als het gaat om de systematische en nog altijd eerder toe- dan afnemende roofbouw op onze planeet – nota bene de basis van het menselijk bestaan – kijkt men even systematisch de andere kant op en wordt elke waarachtige vernieuwing op de lange baan geschoven.

De kapitaalkrachtige elite in Suriname leeft ook – alsof ze nooit van ‘crisis’ heeft gehoord – als God in Frankrijk. Maar consumentisme en materialisme zijn hier in Europa helemáál schering en inslag.  Als je daar de vinger op moet leggen, lijkt ‘decadent gedrag’  me nog het meest geschikt. Al neemt geen mens dat in de mond. Stel je voor: wij decadent?