Het filmtheater op Bonaire was tien jaar geleden zo dood als een pier. Ooit, vóór de digitalisering, telde het eiland drie grote bioscopen, waarvan een in Rincon. De kopieën van films, in van die platte aluminiumblikken, waren meestal  afdankertjes van de rijkere bioscopen op Curaçao. Maar het waren wel de internationale kaskrakers, waarvoor je naar de bioscoop ging.

De crisis waarin de bedrijfstak tegen het eind van het millennium terechtkwam kon echter niet uitblijven. Ook zaalverhuur en combinaties met een videotheek of automatenhal konden het tij niet keren. In 2007, bij de sluiting van Movieland Cinema in hartje Kralendijk, leek het doek voorgoed gevallen. 

Tot, vrijwel ongemerkt, een vakman van het zuiverste water opdook en het bloed kroop waar het niet gaan kon. Geboren op het eind van de jaren vijftig in Nederland, dus iemand  die wist van aanpakken. Zijn vader huurde, om bij te verdienen, de zaal van de schouwburg in Cuijk aan de Maas om films te vertonen en zijn broer hielp hem in 1971, toen hij dertien was, aan een baantje in de bioscoop van hun woonplaats Boxmeer. Spektakelfilms zoals Ben Hur en, in de tweede avondvoorstelling, tirolerseks.  

Al gauw was hij verkocht. En nu nog: je hoeft het woord Paradiso maar te laten vallen en zijn ogen beginnen te glinsteren. De kneepjes van het vak leerde hij in de Carolus, de destijds toonaangevende bioscoop van Nijmegen. Tien jaar lang en vandaar waagde hij de overstap naar het beroemde City Theater in Amsterdam. Ook startte hij een eigen technisch bedrijf en kon hij het niet laten een klein filmtheater over te nemen in IJmuiden. 

Maar op een gegeven moment was het over en uit. Hij deed alles van de hand en trok de wijde wereld in. Eerst, in 2000, drie keer achtereen naar Bonaire. Vervolgens naar Thailand, waar hij de vrouw van zijn leven ontmoette en een paar jaar bleef hangen. Tussendoor verloor hij Nederland niet uit het oog, zich bewust van het feit dat hij aan het filmbedrijf zijn hart had verpand.  

In 2011 kwam Theo Henricus van den Berg naar Bonaire om te blijven. Met een plan, dat hij samen met zijn vrouw ging uitvoeren. Nee, niet af en toe een film als aardigheidje in een café of de tuin van een resort. Een zelfstandig bedrijf, om geld mee te verdienen! Goed voor hem, goed voor het eiland. 

Hij zocht en vond een stuk grond, kreeg voor hij een cent had verdiend een flinke strop door toedoen van buren die dwars lagen en een bestemmingsplan dat niet deugde, maar uiteindelijk verliep de bouw voorspoedig en kon hij op 14 mei 2015 aan de Kaya Katwijk de poort openen van het openluchttheater Empire Cinema. Voor gasten die niet te beroerd zijn om zelf met een of meer van de 125 losse stoelen een plekje te zoeken, Thais eten (vooraf te bestellen) en drank binnen handbereik en koelte van moeder natuur.

Van den Berg gaat voor het wereldwijde Hollywood-aanbod. Hij haalt zijn films – elke film is een onderhandeling op zich, zegt hij – bij voorkeur uit Nederland omdat hij daar iedereen kent en probeert in zijn programmering gelijke tred te houden met koplopers elders in de wereld. Hoewel het publiek ook hier het laatste woord heeft. Zo viel bijvoorbeeld de recente film over het leven van Freddie Mercury zeer in de smaak en valt de belangstelling voor Le Mans ’66, over de meest spectaculaire autorace aller tijden, vies tegen. 

In ieder geval kwam er voldoende geld binnen om aan uitbreiding te kunnen denken en zo werd dit jaar in no time een overdekte zaal uit de grond gestampt. Met uitgekiende beeld- en geluidskwaliteit, 99 fauteuils plus een rolstoel en geen warm eten maar wel houders voor een beker of fles. En alsof het zo gepland was, gaf  kort na de opening – in oktober – de projector van de buitenzaal er de brui aan. Die moest terug naar de fabriek, maar het theater hoefde niet te sluiten. 

Theo en zijn vrouw kunnen wel tegen een stootje. Ze hebben zelfs nog meer in petto: de reorganisatie van de catering in de vorm van een volwaardig restaurant. Hij heeft er zelf al een bouwtekening voor gemaakt en de vergunningen zijn binnen. Nu het geld nog.